MENS 67: Duurzaam met kunststoffen

De aarde staat onder druk. Als straks China, India en andere opkomende industrielanden op hetzelfde niveau gaan produceren en consumeren als wij, hebben we drie wereldbollen nodig om aan onze behoefte te voldoen. Schaarste aan materialen en uitputting van hulpbronnen, beschikbaarheid en betaalbaarheid van goederen, de beperkte capaciteit van het milieu om zich te herstellen van de enorme druk waaronder het gebukt gaat, ... Het zijn slechts enkele van de problemen die zich aandienen. Misschien moeten we ons afvragen in hoeverre die problemen ons vandaag al parten spelen: ruwe aardolie heeft volgens sommigen voorgoed de kaap van de US $100 per vat genomen, prijzen van basisvoedsel swingen de pan uit, de zoektocht naar grondstoffen is nooit zo intens geweest als nu.

Hoe kunnen we die druk verlichten? Met de huidige ideeën en middelen - een stookoliefonds hier, een prijsregulatie daar, het afval nog wat selectiever inzamelen - zullen we het niet redden. Een ingrijpende maatschappelijke herstructurering lijkt zich op te dringen met als centrale ideeën een herwaardering van de natuurlijke hulpbronnen, een duurzame productie en consumptie, een maximale recuperatie van materialen op het einde van hun levenscyclus en een overschakeling naar hernieuwbare energiebronnen. Daarbij moeten we er natuurlijk wel over waken dat die ommezwaai niet op een egocentrische manier gebeurt door de milieudruk vanuit de geïndustrialiseerde landen te "exporteren" naar landen die het (nog) niet zo nauw nemen met hun milieu, de gezondheid van hun bewoners en de duurzaamheid van hun samenleving.